Öğretmenim canım benim...canım benim....

Uyandık sabah uykumuzdan ... Yatakta öpüş kokuş sefadayız ... Yüzünü dönüyor yüzüne yumuluyorum sırtını dönüyor saçlarını kokluyorum .... Müzik kutumuzun müziğini dinliyor küçük seslerle ona eşlik ediyoruz ... 

Öğretmenim canım benim canım benimi söylüyorum ona ... Öğrenmek için meraklı dinliyor dinliyor... Üçüncü söylememde son hecelerine eşlik etmeye başlıyor ... Bir daha bir daha ... Öğreniyor kendisi söylemeye başlıyor yataktan kalkarken ...

Öğleden sonra bir şarkı söylüyor ... Hayatımda duymadığım küçük bir şarkı parçası ... 

Ben ona öğretiyorum o bana öğretiyor ... küçük mini mini dünyasında bana öğreteceği o kadar çok şey var ki benim otuzyedi yıllık ömrümde öğrenmediğim şeyi beş yıllık ömründe öğrenmiş biliyor .... 

Öğretiyor bana ... 

Kalbini açana öğrenecek çok şey var ...
Hergün en önemlisi bunu yeniden yeniden usanmadan öğretiyor ....

Photo via Me, Myself & I ...

An yüzünü döner güneşe ....

Güneş birden gider .... An düşer gölgeye.... Kirpiklerinin arasından bile seni aydınlatan ışığın gider.... O zaman iyi bak yaşadıklarına .... 

Daha derin nefes almanı ister zaman senden .... Daha da güçlü olmanı .... Bana daha sıkı sarıl hiç bırakma beni der ...

 Çünkü an gelir, an döner yüzünü tekrar güneşe ....

* Photo via Me, Myself & I ...

Pembecik....

Pembecik düşlere yol almak mümkün mü... Bir utangaçlık anının pembesi gibi yayılan yanaklara öyle masum kalmak mümkün mü....? Tüm karartısıyla hayatın renklere sahip çıkmak onları kaçırmamak mümkün mü....? 

* Photo via Me, Myself & I ...