Arnavut kaldırımlı serin sokaklardan yürümek, yılların ezilmişliğiyle yamrı yumru olmuş taşlara tüm yükünü bırakıvermek...taşlara mı sokağın güzelliğine mi bakacağını şaşırmak, durup bakınca daha mı çok beynine kazıyacağından emin olamamak, buracıkta zaman dursun istemek, gün akmasın gece olmasın dilemek...dilemek zamanın içinden akmadığı o köy avlusunda tüm ömrünü tüketmek...zaman senin için de dursun istemek...gün batarken eski yıkık bir evin yıllanmış yorgun kapısından gıcırtıyla sessiz, otların bürüdüğü yalnız ıssız avlusuna girmek, gördüğün manzarada tükenmek, unutmak tüm benliğini, saçma hayat endişelerini, birgün mutlaka o avluya dönmek için söz vermek....birgün mutlaka...
Herkese geri dönmek sözünü tutabildiği bir fırsat dilerim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder