Virane denilebilecek kadar eski evler ve yerleşimler tam bir yaşam kaynağı benim için...böylesi mekanları o kadar seviyor ve özlüyorum ki...çocukluğumdan kalma pek çok an yeniden yeniden tazeleniyor yine...gezdiğimiz antik kentler, sıcacık yaz ayları, virane sokaklarda esen mis kokulu esinti, eski Foça'nın kavuran sıcağında coşan incir ağaçlarının kokusu, viranelerin bahçesindeki çerçöple kapatılmış gizli su kuyuları...daha pekçok pekçok hatıra...
Zeytin ağaçları arasında yitip gitmiş viraneler...geçen zamana meydan okuyan acılı, yorgun yapılar...
Serin mi serin taş avlular...
Bu serin taş avlularda kurulan güzel sofraların hayali, huzurlu zamanların yansıması...
Basit, sade ve bir o kadar güzel bir yaşantı...
Senelerdir ezilmekten bitap düşmüş basamaklar, çivit mavisi...
Bahçelerinde binbir çeşit arsız ot türemiş darmaduman olmuş geçmişi haykıran o güzel viraneler...
Herkese mutlu geceler...
:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder