...Sürekli yazası gelmek...

Ne olduysa oldu...beynimin ve bilinçaltımın ayarları bozuldu veya ruh dengem sarsıldı...nedenini tam olarak anlamıyorum bilmiyorum anlamlandıramıyorum ama sürekli yazasım var...bazen bir rüyanın ortasında bazen günün en maskeli anında bazen oğlumla oynarken bazen de nette anlamsız anlamsız dolaşırken sözcükler, imgeler ve bu imgeler eşliğinde düşünceler ruhuma akın ediyor adeta...yazdıklarımın veya yazacaklarımın bir iddia taşıması iddiasında falan değilim; iddia sahibi bir insan olmadım hiçbir zaman ancak bu beyinsel yoğunluk bazen yorgun düşürüyor beni...bir filmde -hangisi olduğunu dahi hatırlamıyorum ancak cümle pek bir vurdu beni- duyduğum "...yavaş yavaş delirdim...kimse bunu anlamadı..." gibi bir halet-i ruhiye içindeyim ya da bu ruh haline doğru yavaş ve emin adımlarla ilerliyorum...genelden, genel kabulden yana değilim, kabul görenin aynı zamanda makbul olmadığı gerçeğini hep bildim, bu gerçeği hep içimde taşıdım ancak bu genel ile uyumsuz olma hali bir müddet sonra yoruyor beni...etraftan soyutluyor...önüme başka boyutları açıyor...işte o zaman maddi hayatın ve onun gerekliliklerinin dayatmalarıyla başa çıkmak iyiden iyiye güçleşiyor...bu aralar olduğu gibi...yazmak belki de buna iyi geliyor...artık içinde duramayanlar dışarı çıkıp harflere sözcüklere cümlelere dönüşünce barışıyor insan kendiyle, savaşabiliyor mutsuzluklarıyla, umutsuzluklarıyla...o yüzden sürekli yazasım var bugünlerde...ne aklıma gelirse ne beni etkilerse ne bana ilham verirse ne beni mutlu ederse...

...via Bir Nefes İstanbul FB Page...