Küçükken kırlara bayırlara giderdik ailemle her fırsat bulduğumuzda...yakındaki köylere su almaya...birşeyleri bahane edip atardık kendimizi doğaya...pikniklere giderdik yaz bahar düşünce toprağa hemen hemen her haftasonu...şimdi böylesi bir yaşam tarzından çokça arındırılmış sıkıcı hayatlarımızda haftasonu birşeyler yapmaya çalışıyoruz sadece...hiç mi hiç tatmin etmeyen kıyısından köşesinden bulaşılan işler...bir olma, tam olma halinden epey uzak...ruhlarımızdan çok uzakta hayatlar sürdürmeye çalışıyoruz...oysa basit olmalı hayat aslında...çocukluğumuzda hiç de gayret göstermeden yaşadıklarımıza benzemeli...bir yerden bir yere gidiş bir olay olmamalı...yürünerek gidilebilmeli pek çok yere...pek çok yere değilse bile bazı yerlere en azından...araba, ulaşım mevzusu bu kadar elzem olmamalı hayatımızda...çarşıya pazara kolayca ulaşılabilmeli....ve evet tabii ki çarşı pazar eski bildiklerimizden olmalı...bildiğimiz çarşı bildiğimiz pazar...kapalı bir alışveriş merkezi soğukluğu değil...
Küçükken kırlarda bayırlarda doğanın tam da içinde dolaşırken hayvanları severdik bol bol...sadece evcil hayvanları değil, bir koyunu kuzuyu bir ineği onun yavrusunu...kertenkeleyi çekirgeyi kaplumbağayı türlü çeşit börtü böcüğü...kuzuları koyunları dudaklarından burunlarından öper sever severdik...hiçbiri ıyyyy gibi sonradan tanımladığımız tanıdığımız duyguları uyandırmadan...doğanın tam da içinde olması gerektiği gibi...pisse pis...kötü kokuyorsa kokuyor...üstümüz başımız çamursa çamur...ayaklarımız ıslaksa ıslaktı....herşey olabildiğine sadeyken, bozulmamışken, duygularımız da bir o kadar basit ama sevgi doluydu...hergün evrilen hayatlarımızda en çok bu basitlik ve sadelikten almayı bildiğimiz zevki ve yaşama sevincini yitirdiğimizi düşünüyorum ve çokça eksilen şeyin sevgi, saf sevgi olduğunu hayatlarımızdan....
Herkese doğayla iç içe eski sevgi dolu günlere ulaşabildiği günler
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder