İnsan hangi duyguya ihtiyaç duyuyorsa yazıp çizdikleri, konuşmalardan anladıkları, duydukları, beynine kazıdıkları, seslerden kulağına girenlerin hangisi olduğu, burnuna gelen kokular ve gördükleri de ona göre şekilleniyor...
Olup bitenden ari, sadece ihtiyacınız olan şeyi, nesneyi, hissiyatı seçip arkadaş ediniyorsunuz kendinize... Soyutlanmak da bunun en güzel hediyesi tabii...
Şu sıralar en çok ihtiyacım olan şey...
Birazcık yalnızlık...
Birazcık sadece ve sadece kendimle kalmak,
Sadece kendimi dinlemek,
İçime kulak kabartmak...
O kadar gürültülü ki ortalık...
O kadar kalabalık ki etraf...
Hiçbirşey konuşamıyorum kendimle....
Kendimi duyamıyor, düşünemiyor ve hiçbir şey anlamıyorum....
Bu hayattan ve hayatımdan hiçbirşey anlamıyorum....
Oysa öylece oturmak var hiçbirşey yapmadan... biryerlere yetişmek telaşı olmadan, yapılacak edilecek listesi önünde uzamadan... böylesi bir hayat da var, bu mümkün biliyorum....
Çokça duymak kendi sesini, yabancılaşmamak var kendine...
En çok "seni" dinlemek, en çok "seni" anlamak var....
Akıp giden zamanda kendini yakalayabilmek var....
Kendi sırlarını anlayıp, kendi kabahatlerine şaşırmak var...
Kendine karşı dürüst olabilmek var...
Birazcık yalnızlık ve huzur...
Tüm istediğim bu
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder